W Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazowniczego
w Bóbrce zebrano pamiątki po Ignacym Łukasiewiczu oraz zdjęcia i dokumenty dotyczące ropy naftowej, technik związanych z jej wydobyciem, eksploatacją
i rafinerią. W archiwum znajdziemy między innymi kodeksy górnicze z lat 20. XX wieku, czasopisma naftowe ukazujące się od końca XIX wieku, a także wspomnienia osób związanych z historią przemysłu naftowego. Zgromadzone tu też zostały medale okolicznościowe, kartki i koperty z okazjonalnymi stemplami, a także znaczki pocztowe o tematyce naftowej.

Do najcenniejszych i najciekawszych zabytków znajdujących się na terenie Muzeum należą czynne do dziś kopanki (tzn. szyby) z lat 60. XIX wieku. Te powstałe jeszcze za życia Łukasiewicza szyby naftowe dawnego typu o nazwach „Franek” i „Janina”, kopane były ręcznie (łopatami, kilofami, drągami), a dopiero później pogłębione metodą wiertniczą (tzn. wiertnicą ręczną. Ropa wydobywana z kopanki „Franek” służy w muzeum do celów konserwatorskich, natomiast kopanka „Janina” jest w dalszym ciągu eksploatowana na skalę przemysłową.

Na terenie Muzeum znajdują się również budynki i narzędzia wykorzystywane niegdyś
w kopalni Bóbrka. Muzeum gromadzi również obiekty z innych kopalń karpackiego zagłębia roponośnego, a także z całej Polski, np. lokomobila parowa i windy wyciągowe. Przechadzając się alejkami parku mijamy więc nie tylko dziewiętnastowieczne szyby naftowe i wiertnice, ale także urządzenia wykorzystywane współcześnie lub w nieodległej przeszłości – jak choćby stacja benzynowa zaprojektowana w latach 80-tych. Taki dobór eksponatów pozwala zwiedzającym na zapoznanie się z historią przemysłu naftowego od jego początków po dzień dzisiejszy.